De eerste dagen
Blijf op de hoogte en volg Cor & Marion
03 Juni 2014 | Nederland, Utrecht
Dag 1. Amsterdam-Las Vegas
'S Ochtend om half vijf ging het wekkertje in Maarssen en precies 24 uur laten openden we de deur van onze hotelkamer in Vegas.
Het begin van de reis verliep niet zoals we gehoopt hadden. Toen we op het station aankwamen om de eerste trein naar Schiphol te pakken, bleken de hekken nog dicht te zijn. Dus konden we allen maar zwaaien naar de trein. Foutje van NS. Zo stonden we een uur op het station te koukleumen, in plaats van lekker warm in ons bed door te brengen. Hierdoor waren we een uur later op een inmiddels druk Schiphol en hadden we al met al nog net tijd voor een coffee-to-go voordat we aan boord moesten. Ach, op iedere vakantie gaat wel iets fout. Dan hebben we dat maar vast gehad.
Gelukkig verliep de reis met United Airlines prima, de overstap in Houston zonder problemen en waren we hooguit wat verreist toen we in Las Vegas aankwamen. Dankzij wat dutjes in het vliegtuig konden we het nog net opbrengen wat over de Strip te wandelen, maar toen ging het lampje echt uit. Ons eerste WOW-moment hadden we toen we de Strip in Las Vegas opreden. Wat een hotels en wat een lichten.
Dag 2. Las Vegas-Lake Mead
We konden de camper gelukkig 's morgens al ophalen, zodat we ruim de tijd hadden om boodschappen te doen en op de eerste camping te komen. Door gebrek aan oriëntatie kwamen we niet uit in de Valkey of Fire maar bij Lake Mead. WOW: Prachtig stuwmeer in het midden van de woestijn en een prima kampeerplek.We hebben even een poging gedaan om naar het meer te wandelen, maar met een temperatuurtje van zo'n 37 graden moet je dan gelijk aan het vochtinfuus. Zelfs buiten zitten gaf het gevoel of je naast een oven zat, dus brachten we de middag in de camper door met de airco op hoog.
Dag 3. Lake Mead-Hoover Dam-Valley of Fire-St. George
We dreven vanmorgen al vroeg de camper uit. Prima, want zo waren we vroeg bij de Hoover Dam. We zijn er twee keer overheen gereden op zoek naar een parkeerplek en toen we die niet konden vinden, zagen we maar van de Tour af.
Terug langs Lake Mead op weg naar de Valley of Fire. Onderweg zoveel moois gezien langs een verder uitgestorven weg. WOW... Valley of Fire State Park was een plaatje met allemaal rood gesteente. Vandaar ook de naam. We hebben regelmatig een Japanese moment genomen (= camper parkeren, uitstappen, snel wat foto's nemen en dan weer heel snel de koele auto in). We kunnen nog steeds niet wennen aan het woestijnklimaat hier. Aanvankelijk wilden we in de valley overnachten, maar om te voorkomen dat we weer de hele middag in de camper zouden doorbrengen, zijn we maar doorgereden tot zo'n 50 km voor Zion National Park.
Dag 4. Zion National Park.
De hele dag uitgetrokken voor Zion National Park. Camper geparkeerd in Springdale en van daaruit met de free shuttle naar Zion. Potverdikkie, Annual Parkpass vergeten voor de intree. "We believe you when you say you have an Annual Pass. Have a nice day" Met de free shuttle door Zion Canyon. Een prima manier om de canyon te zien. De enige toegestane manier overigens. De temperatuur wordt wat aangenamer, dus we hebben zelfs drie trailes kunnen wandelen. De eerste naar de Weeping Rock, met een fantastisch uitzicht, de tweede naar de Hidden Valley. Die hebben we niet kunnen vinden, want voor die tijd hebben we het opgegeven. Bleek achteraf ook een behoorlijke klim te zijn geweest van 2,5 uur. Ja doei, we zijn wel op vakantie. We hebben dus behoorlijk ons best gedaan, met een hoop WOW-momenten als beloning. Morgen naar Bryce National Park en een camping waar internet het hopelijk wel doet.
Dag 5: St. George-Duck Creek-Bryce National Park
We raken de notie van dagen al aardig kwijt. Vanmorgen uit St. George vertrokken op weg naar Bryce National Park. Maar zo'n kleine 150 km, dus vanmiddag alle tijd om het park te bezoeken. Klopt, maar dan moet je niet in Duck Creek gezellig koffie gaan denken en allerlei mooie tips uit de omgeving krijgen. Tijd genoeg om de Ice Cave te bezoeken. Dan blijkt 1 mile omhoog toch iets langer te duren dan 1,5 km in het vlakke Nederland. En dan kom je er ook achter waarom alle Amerikanen stevige wandelschoenen dragen in plaats van koele sandalen. Na 3 kwartier klimmen kwamen we dus bij een geweldig mooie grot, die wij met onze sandaaltjes niet konden betreden, omdat het flink naar beneden klauteren was naar de ingang. We hebben dus alleen een donkere ingang gezien waar nog wat sneeuw lag. Maar de andere trip naar de Cascade Falls was zeker de moeite waard. Het uitzicht was spectaculair al hebben we de trail naar de Falls maar noet afgelopen hebben. De Scenic Route die we daarna volgden, was fenomenaal. Door de bergen, over vlaktes, door bossen en weer door heuvels. Een aaneenschakeling van aaaaah's. Het schiet natuurlijk van geen meter op als je constant stopt voor mooie plaatjes. Vooral de Red Canyon was schitterend. Dus waren we pas om half vijf in Bryce..... We zullen ons programma moeten gaan aanpassen.
'S Ochtend om half vijf ging het wekkertje in Maarssen en precies 24 uur laten openden we de deur van onze hotelkamer in Vegas.
Het begin van de reis verliep niet zoals we gehoopt hadden. Toen we op het station aankwamen om de eerste trein naar Schiphol te pakken, bleken de hekken nog dicht te zijn. Dus konden we allen maar zwaaien naar de trein. Foutje van NS. Zo stonden we een uur op het station te koukleumen, in plaats van lekker warm in ons bed door te brengen. Hierdoor waren we een uur later op een inmiddels druk Schiphol en hadden we al met al nog net tijd voor een coffee-to-go voordat we aan boord moesten. Ach, op iedere vakantie gaat wel iets fout. Dan hebben we dat maar vast gehad.
Gelukkig verliep de reis met United Airlines prima, de overstap in Houston zonder problemen en waren we hooguit wat verreist toen we in Las Vegas aankwamen. Dankzij wat dutjes in het vliegtuig konden we het nog net opbrengen wat over de Strip te wandelen, maar toen ging het lampje echt uit. Ons eerste WOW-moment hadden we toen we de Strip in Las Vegas opreden. Wat een hotels en wat een lichten.
Dag 2. Las Vegas-Lake Mead
We konden de camper gelukkig 's morgens al ophalen, zodat we ruim de tijd hadden om boodschappen te doen en op de eerste camping te komen. Door gebrek aan oriëntatie kwamen we niet uit in de Valkey of Fire maar bij Lake Mead. WOW: Prachtig stuwmeer in het midden van de woestijn en een prima kampeerplek.We hebben even een poging gedaan om naar het meer te wandelen, maar met een temperatuurtje van zo'n 37 graden moet je dan gelijk aan het vochtinfuus. Zelfs buiten zitten gaf het gevoel of je naast een oven zat, dus brachten we de middag in de camper door met de airco op hoog.
Dag 3. Lake Mead-Hoover Dam-Valley of Fire-St. George
We dreven vanmorgen al vroeg de camper uit. Prima, want zo waren we vroeg bij de Hoover Dam. We zijn er twee keer overheen gereden op zoek naar een parkeerplek en toen we die niet konden vinden, zagen we maar van de Tour af.
Terug langs Lake Mead op weg naar de Valley of Fire. Onderweg zoveel moois gezien langs een verder uitgestorven weg. WOW... Valley of Fire State Park was een plaatje met allemaal rood gesteente. Vandaar ook de naam. We hebben regelmatig een Japanese moment genomen (= camper parkeren, uitstappen, snel wat foto's nemen en dan weer heel snel de koele auto in). We kunnen nog steeds niet wennen aan het woestijnklimaat hier. Aanvankelijk wilden we in de valley overnachten, maar om te voorkomen dat we weer de hele middag in de camper zouden doorbrengen, zijn we maar doorgereden tot zo'n 50 km voor Zion National Park.
Dag 4. Zion National Park.
De hele dag uitgetrokken voor Zion National Park. Camper geparkeerd in Springdale en van daaruit met de free shuttle naar Zion. Potverdikkie, Annual Parkpass vergeten voor de intree. "We believe you when you say you have an Annual Pass. Have a nice day" Met de free shuttle door Zion Canyon. Een prima manier om de canyon te zien. De enige toegestane manier overigens. De temperatuur wordt wat aangenamer, dus we hebben zelfs drie trailes kunnen wandelen. De eerste naar de Weeping Rock, met een fantastisch uitzicht, de tweede naar de Hidden Valley. Die hebben we niet kunnen vinden, want voor die tijd hebben we het opgegeven. Bleek achteraf ook een behoorlijke klim te zijn geweest van 2,5 uur. Ja doei, we zijn wel op vakantie. We hebben dus behoorlijk ons best gedaan, met een hoop WOW-momenten als beloning. Morgen naar Bryce National Park en een camping waar internet het hopelijk wel doet.
Dag 5: St. George-Duck Creek-Bryce National Park
We raken de notie van dagen al aardig kwijt. Vanmorgen uit St. George vertrokken op weg naar Bryce National Park. Maar zo'n kleine 150 km, dus vanmiddag alle tijd om het park te bezoeken. Klopt, maar dan moet je niet in Duck Creek gezellig koffie gaan denken en allerlei mooie tips uit de omgeving krijgen. Tijd genoeg om de Ice Cave te bezoeken. Dan blijkt 1 mile omhoog toch iets langer te duren dan 1,5 km in het vlakke Nederland. En dan kom je er ook achter waarom alle Amerikanen stevige wandelschoenen dragen in plaats van koele sandalen. Na 3 kwartier klimmen kwamen we dus bij een geweldig mooie grot, die wij met onze sandaaltjes niet konden betreden, omdat het flink naar beneden klauteren was naar de ingang. We hebben dus alleen een donkere ingang gezien waar nog wat sneeuw lag. Maar de andere trip naar de Cascade Falls was zeker de moeite waard. Het uitzicht was spectaculair al hebben we de trail naar de Falls maar noet afgelopen hebben. De Scenic Route die we daarna volgden, was fenomenaal. Door de bergen, over vlaktes, door bossen en weer door heuvels. Een aaneenschakeling van aaaaah's. Het schiet natuurlijk van geen meter op als je constant stopt voor mooie plaatjes. Vooral de Red Canyon was schitterend. Dus waren we pas om half vijf in Bryce..... We zullen ons programma moeten gaan aanpassen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
